Guggä on’ Schmunzlä 

Kenner trinken Württemberger

Wenn d’ in a Wirtschaft kommsch
un mecht’sch an Wei: „Brenget se
m’r an herbe, durchgorena!“ –
un d’ Kellnere secht: „Nemme Se
den do, der wird viel drunga.“ –
no lass d’ Finge davo un bschdell d’r liawer a Bier!
Im Johr siebzehnhundertunsechs hent se z
Schtuagart em Kiafer Hansjakob Erni wege
„hochverpönter Verfälschung des Weines“ de
Kopf rundergschlage. Des send noch Zeita gwä.
Heit lab’re se un pantsche se un zuckret se de
Wei un schtopped ’n in d’r Gärung un mantsche
Siaßreserve drunder nei. Siaßreserve,
des schmeggt wie sich’s ahört. Mir kriaga scho
vom höra babbiche Lippe. A Haberschlachter
un a Uhlbacher, a Weiler un a Brackenemer, on
Drollinger un an Schwarzrießling – do schmeggt
d’r oi, wia d’r onder – nach eigschlofene Diakonisse.
Wia a Mädle ohne Dutt un ohne Futt.
Se sage, des sei d’r allgemeine Publikumsgschmack.
Awwer beim Wei pfeiffe ufs allgemeine
Publikum! I bin a gege d’ Todesschdrof.
Awwer wenn dia Saukerle, dia dreggiche, mir
de Wei versiaße, dass er schmeggt, wia a Diabetikersaich
un Eunuchagseff ohne Kopf un
ohne Schwonz. Wenn dia dalgete Labbel ihr
Lebdag zur Schdrof ihr eigene Bombolesbriah
saufa miaßde – von mir aus kennt iahne s’
Fegfeier d’rfir erlasse werde. On den, der des
Gsetz im Bundesdag eibringe däd, den däd i
wähle ... un wenn er grad von Rottaburg wär.

Thaddäus Troll